Edebiyat ve sinema, iki çeşit sanatın ayrılmaz birleşmesidir

Sinema ve edebiyat, birbirinden kopuk bir şekilde birbirine bağlı sanat biçimidir. Bunlardan bir tanesi antik zamanlarda ortaya çıkmıştı. Diğeri on dokuzuncu yüzyılın sonlarında idi. Bununla birlikte, edebiyat ve sinema bilgisayar teknolojisi çağında bile zayıflamayan yakın bir bağlantıya sahiptir. Bu ittifakın gücü nedir?

Edebiyat ve Günümüz

XXI yüzyılın bir adamı yaşamak aceledir. Uzun müzakereler için vaktim yok. Bir kariyer yapmak, yeni bir meslek edinmek, yeni bir teknoloji yenilemek için zamana ihtiyacı var. Bir başka deyişle, modern bir şekilde bir yaşam inşa etmek.

Klasik üç ciltli çalışmayı okuyun? Ne için? Film ekranının görüntülenmesi iki saati aşmamalıdır. Bu etkinlik, okumanın aksine, yaşamın hızlı ritmine uyacaktır. Bununla birlikte, seçkin yönetmenlerin ve aktörlerin çalışmaları aksini gösterir. Edebiyat ve sinema dokunumu kaybetmemiştir. Nispeten yeni bir sanat eseri, Antik Dönem'de ortaya çıkanlara olan ilgiyi yeniden canlandırabilir.

Filmler bir kitabı okumayı teşvik eder

Görüntü yönetmeni ve bugün klasik edebiyatın eserlerini kullanıyorlar. Son on yıllarda, bir film uyarlaması oluşturulmamıştır. Örneğin Dostoyevski'nin romanına göre, oldukça tanınmış bir yönetmen bir televizyon dizisi yaptı. Şaşırtıcı bir şekilde, yayıncılar büyük basımlarda "Aptal" romanı yayınlamışlardı. Seriyi izledikten sonra, modern insan boş zaman olmamasına rağmen Dostoyevski'yi okumaya başladı.

Tarama örnekleri, kitap pazarında satış teşvik etme, çok. Fakat edebiyat ile sinema arasındaki ilişkiyi anlamak için, nereden geldiğini hatırlamaya değer. Filmin yaratılması için bir eseri kim ve ilk olarak malzeme olarak kullandı?

Sinematografinin ortaya çıkışı

Sinema XIX. Yüzyılda yaratılmıştır. Fakat ilk ses filmi 1927'de daha sonra ortaya çıktı. Görüntüleme, Bulgakov'un meditasyon köpeğinin belirttiği gibi, kadınların tek tesellisi haline geldi. Ancak sadece onlar için değil. Sinema büyük popülerlik kazandı.

Edebiyatın ve sinemanın bu tür sanatların bağlantısını gerçekleştiren sanat eserinin uyarlaması, vazgeçilmez bir türe dönüşmüştür. Yönetmenler ve senaryo yazarları klasik eserlere yöneldiler. 1902'de Zola'nın eserlerine dayanan kısa bir film çekildi.

Ses sinemasının ortaya çıkmasından önce bile yönetmenler Rus yazarların ünlü eserlerini çekmeye başladılar. 1909'da Peter Chardynin, kitleyi, Ölüler Şiiri şiirine yorumlamasına sundu. Bununla birlikte, "Sinemada Rus Edebiyatı" ndan söz etmek istersek, Puşkin'in hikayelerinin uyarlanması hakkında birkaç söz söylemeliyiz.

Sinematografiyi teşvik etmek

1917 yılına kadar, büyük Rus yazarın neredeyse tüm eserleri yaratıldı. Elbette, nesir hakkında konuşuyoruz. Yirminci yüzyılın başlarındaki ekran versiyonları modernle pek az benzerlik taşıyor. Aksine, ünlü hikayelerin bazı illüstrasyonlarıydı.

Sinemasal sinema döneminde, film yapımcıları yeni bir tür sanatın tanıtımına bağlı olabilecek Puşkin'in metinlerine yöneldiler. Sinemanın Rusya genelinde bilinen bir isme ihtiyacı vardı. Devrimden önce, özel film şirketleri ülkede faaliyet gösteriyor. Onyedinci yıldan sonra faaliyetleri durduruldu. Bununla birlikte, Rusya için zor zamanlarda Puşkin'in dizisine dayanan filmler oluşturulmaya devam edildi.

Sovyet uyarlamaları tarihinde sessizlik dönemleri vardı. Örneğin, Kruşçev'in çözülme dönemine Puşkin'in eserlerine dayanan "Kaptan Kızı" adlı tek bir film var.

Leo Tolstoy

İlk kez, yerli film yapımcıları 2015'te Savaş ve Barış'ı ekranlara çevirmeye çalıştı. Daha sonra yabancı yönetmenler Tolstoy'un eserlerinden esinlenmişlerdir. Uyarlamalardan birinde Natasha Rostova rolü Audrey Hepburn tarafından oynandı. Fakat Amerikalı film yapımcıları, en yetenekli olanlar bile, gizemli Rus ruhunu biliyor olabilir mi? Hollywood yönetmeni, Leo Tolstoy'un romanının ulusal özelliklerinin ruhunu aktaramıyor. Böylece kültürel Sovyet işçileri iman etti. Böylece büyük yazarın kitabına dayanan bir film yapmaya karar verdiler. Ve bu film uyarlamasına eşit derecede birçok kritere, dünya sinemasına değil.

Guinness Rekorlar Kitabında yer alan film

Filmin yönetmeni olarak Sergei Bondarchuk seçildi. Otuz bin ruble tahsis edilen fonun (o zamanlar için önemli miktarı). Sanatçılar, kostüm ve süslemelerin eskizleri üzerine çalışmalara başladı. Senaryo yazarı edebi çalışmaları, Tolstoy'un yazışmaları, askeri ve belgesel kaynakları inceledi. Oyunculuk için birkaç ay kaldı. Atışa bir sürü güçlükler eşlik etti. Çalışmanın başındaki oyuncu değişikliğine bir çok kez değişti.

Ulusal sinemada Rus edebiyatının uzun ve ilginç bir geçmişi var. Ancak, bir sanat eserinde çekim yapılmadan önce ya da sonra asla büyük ölçekli değildi. Film yıldızlarının sayısına göre, "Savaş ve Barış" filminin tarihte eşitliği yok.

Fyodor Dostoevsky

Nesir yazarın ilk filmi 1910'da çekildi. Çeyrek asır sonra, "Netochka Nezvanova" ve "Beyaz Geceler" in bir karışımını temsil eden "Petersburg Story" ortaya çıktı. Sonra Dostoevsky, Fransa, Japonya, İtalya'da tablolar oluşturdu. Yerli sinema gelince, hiçbir nesir, ekranda yorumlama yöntemleri hakkında çok fazla tartışmaya ve tartışmaya neden olmadı, çünkü yazar büyük "beş kitap" ı yarattı.

Sovyet döneminin sinemasındaki kurgu, her şeyden önce, Dostoevsky'nin hikayelerinin, romanlarının ve romanlarının uyarlanmasıdır. Karakterleri öyle karmaşık ki onları oyunculuk ortamında oynarken büyük bir şeref sayılıyor. Film yapımcıları için, "Aptal" ya da Dostoyevski'nin başka herhangi bir eseriyle aynı şekilde uyarlanması, arsanın bir film ekranına aktarılması değildir. Bu, izleyicilere nesir yazarın fikirlerine özel bir vizyon kazandırmak için bir fırsattır.

Mistik kitap

Edebiyat ve Sinema Birliği, "Masters and Margarita" filmini çekme girişimlerinde defalarca çöktü.

Bulgakov, en gizemli Rus yazar. Romanın kahramanlarını oynayan aktörleri zulüm altına alan kötü kader hakkında çok şey söyleniyor. Bulgakov'un kitabının çekimi, kural olarak kesildi. Tamamlanan sadece iki yönetmen başladı.

Belki de her şey yazarın etrafındaki mistisizmdedir. Ya da, belki, insan bilincinin hangi alanda olduğu hala edebiyat ve sinema kesişmiyor? Bulgakov'un kompozisyonu bugün orijinaline uygun bir film uyarlaması içermiyor. Hiçbir yönetmen, Moskova toplumunun atmosferini, Üstat'ın yıkımını, Margarita'nın acısını, Koroviev'in ve Behemoth'un hilelerini yeniden yaratamaz; böylece filmin izlenimleri, okuyucunun yaşadığı duyularla kıyaslanabilecek kadar güçlü olur. Ancak Bulgakov'un yayın yapısının film uyarlamalarına tabi olmadığını söylemek imkansız.

"İnsan kalbi, köpek değil ..."

1987'de edebi dergilerden birinde "Köpek Kalbi" hikayesi yayınlandı. Bir yıl sonra Vladimir Bortko , Bulgakov'un eserlerine dayanan bir film çekmeye başladı . Yönetmenin, seçkin aktörlerin ve ünlü bestecinin çalışmalarının sonucu, bu yazarın sinema tarihinde yazılmış metnin en iyi ekranıydı.

Yönetmen filmin çizimini değiştirmedi. Bulgakov'un şiirine dayanan bir görüntü sistemi yarattı. Şarkıcı, karakterinin yaratılışında senaryo yazarı ve yönetmen yalnızca orijinalin metnini kullanmış olsaydı o kadar ilginç ve renkli bir kinoparazom haline gelmezdi.

Sahneler eklendi. Filmin yaratılışında yönetmen Julia Kima'yı canlandırdı. Şair, toplantının katılımcıları tarafından gerçekleştirilen şarkıların metnini Preobrazhensky tarafından sevilmemiş olarak yazdı. Kim, Sharikov'un dansları ile birlikte profesörü bilinçsiz bir hale getiren, yazılmayan chastooshkas'ın da yazarıdır. "Hâlâ dans ediyor mu?" Profesör zayıf bir sesle soruyor. Comic yanıt Bulgakov'un hikayesinde değil. Filmin senaryo yazarı, bu kelimelere, bilincinin, dünya biliminin aydınlığının kendi deneyinin sonucunda yaşadığı acıyı yatırdı.

Sharikov kim? Bormental'ın söylediği gibi, bu bir köpeğin kalbi olan bir adam değil. Sharikov insan kalbi olan bir alçakgönüllüdür. Ve bu işte, Preobrazhensky'ye göre, operasyonun korkunç sonuçlarının nedeni yatıyor.

Sharikov, yeni dünyasını eskisine karşı nefret içinde yaratıyor. Eğitimsiz, inatçı ve kategorik. Gerekli ekonomik reform hakkında kısa ve öz bir biçimde görüş bildiriyor: "Al ve paylaş". Filmde Bulgakov'un karakteri, yetenekli bir oyuncunun oyunu, ek, görünüşte anlamsız sahneler değilse o kadar canlı olmazdı. Yönetmen, vahim olarak adlandırılan zamanın ruhuna, felaket atmosferi verdi. Devrim sonrası dönemin trajedisi, resimde bir arka plan yaratan müzikle de aktarılır.

Sholokhov

Yetenekli bir yazarda küçük, küçük bir karakter tam teşekküllü bir kahraman seviyesine yükselir. "Quiet Flows Don" adlı romanında sadece böyle karakterler var. Sholokhov edebiyatta gerçekçiliğin bir temsilcisiydi. Fakat gördüğü şeyi "fotoğraflamadı". Bir yazarın tecrübe ve izlenimlerini kâğıda yansıtması, bir ressamın becerisi ile karşılaştırılabilir. Yazar ne kadar yetenekli olursa, yönetmenin ekrandaki fikirlerini çevirmesi daha zor olur.

Sergei Gerasimov , Sholokhov'un romanına iyi bir adaptasyon sağlamayı başardı. Ardından, diğer sinemacılar tarafından "Sessiz Akışlar Don" un resmini çekme girişimleri, film eleştirmenlerinin öfkesi ve izleyicilerin hayal kırıklığı nedeniyle ortaya çıktı. Sinema edebiyat ile ilişkilidir. Ancak yönetmenin ustalığı, yazarın kitabın yazarının hediye ettiği hediye ile alakalı olan adaptasyonundan daha düşük değilse.

Vasily Shukshin

Bu yazarın dalı kolay ve basit bir okuyucuya yakıntı. Shukshin sadece bir yazar değil, aynı zamanda senarist, yönetmen ve aktördü. Dolayısıyla diğer sinemacılardan daha iyi, edebiyat ve sinema gibi kavramlar arasındaki bağın ne kadar güçlü olduğunu biliyordu.

Bugün çocuklar, bir film okursanız, neden bir kitap okumak gerektiğini anlamanız zordur. Edebiyat ile ilgili bu gibi düşünceler, kısa sürede kitabın nadir bir hale gelmesine yol açacaktır. Pratik ve yararsız bir hediyelik eşya. Shukshin, Tolstoy, Dostoyevski ve Gogol eserlerini okumanın yerini alacak hiçbir ekran uyarlamasına inanmadı. Sinema ve edebiyatın araçları, onun görüşüne göre eşit değildir. Sinema teknolojisi bir sanattır. Ancak yalnızca okurken, yönetmenin ustalık düzeyini değerlendirebilir.

Sinemada yerli edebiyat bir çok araştırmaya ayrılmış bir konudur. Bu alanların karşılıklı ilişkileri vardır. Fakat literatür adaptasyon olmadan var olabilir. Ancak, klasik nesir içermeyen görüntü yönetmeni ilkel bir eğlence biçimini temsil eder. Özgün konulardaki filmlerde bile, yalnızca klasik düzyazı yasalarına göre oluşturulmuş olumlu eleştiriler verilir.